استعفا از حزب كمونيست كارگرى ايران

English translation of resignation letter and further explanation below:

استعفا از حزب كمونيست كارگرى ايران
بدين وسيله به اطلاع مى رسانيم كه از اين تاريخ از حزب كمونيست كارگرى ايران استعفا مى دهيم۔
براى تمام عزيزانى كه چند دهه با هم فعاليت داشته ايم آرزوى موفقيت مى كنيم۔
به اميد سرنگونى جمهورى اسلامى ايران و يك دنياى بهتر براى مردم ايران كه هر روز مشت بر آسمان مى كوبند٬
مريم نمازى و فريبرز پويا
ده ژانويه

Resignation from the Worker-communist Party of Iran
We would like to inform you that we have resigned from the Worker-communist Party of Iran.
We wish the best for our comrades who we fought alongside for many decades.
In hopes of the overthrow of the Islamic regime on Iran and a better world,
Maryam Namazie and Fariborz Pooya
10 January 2017

با تشكر از تمام كسانى كه با فرستادن پيام ابراز محبت كرده اند. براى ما هم حقيقتا تصميم مهمى بود. آنچه مسلم است سياست و جنگيدن براى انچه كه به آن اعتقاد داريم كه بر طاق آن “خود اختيارى انسان” حك شده است، مهم تر از هر وابستگي به سازمان و غيره است. براي ما هيچ چيزى از جمله سازمان و حزب تقدس ندارد. ناگفته نماند كه ما به اهميت سازمان و وحدت براى پيشبرد هر هدف اجتماعى و انسانى ارزش بسيار قائل هستيم و تجربه فعاليت خود ما هم اين را به وضوح براى ما عيان كرده است. وحدت و صفوف فشرده براي ما در سطح جامعه و جنبش و فراتر از سازمان معنا ميدهد.
جدايى ما از حزب كمونيست كارگرى دليلى جدا از تفاوت روش و اختلاف در سياست نبوده است كه البته در هر جمعى طبيعى ميباشد. انچه براى ما بيشتر و بيشتر عيان ميشد احساس بيگانگى با روشهاى كار كه با وجدان سياسى ما همخوانى نداشت و ندارد. اين ما را بر آن داشت و اصولى دانستيم كه خارج از چهارچوب اين حزب به فعاليت خود ادامه دهيم. اين به هيچ وجه به معنى بى اعتناعى و بى اعتبار كردن انانى كه در حزب كمونيست كارگرى مانده اند نيست. از نظر ما صحنه سياست در ايران وجهان انچنان پر از بى عدالتى است كه جا براى بسيارتر از اين فراوان است و هر كس جاى خود را دارد.
ابراز اختلاف و جدايي لازم نيست پاسخ اخلاقى داشته باشد؛ ضرورتا نشان از “خيانت”، “پيوستن به صفوف سرمايه”، “بالا رفتن از نردبان اشتهار”، “خانه نشينى” و غيره ندارد.
ما اشتهايي براى كسب اعتبار براى خود با لگد زدن به حزب كمونيست كارگرى نداريم. صحنه نبرد ما با جمهورى اسلامى، اسلام سياسى، عليه بيعدالتى گسترده درتمامى وجوه زندگى انسان معاصر است.
مريم نمازى و فريبرز پويا

Thanks to all those with kind messages. This was clearly an important decision for us.

Undoubtedly, politics and fighting for that which we believe in – characterised by human self-determination – is more important than affiliation to any organisation. For us nothing is sacred and that includes political parties.

Needless to say, we recognise the importance of organisation and unity for human and social progress; our own experience testifies to this fact. However, unity for us encompasses society and movements and goes beyond party politics.

Our resignation from the Worker-communist Party of Iran (WPI) was due to differences both with regards practice and politics, which of course is normal in any organisation. What became more and more apparent, however, was our feeling of alienation with its methods, which we felt did not correspond with our political conscience. We, therefore, thought it best to continue our activities outside the framework of this party. This decision is in no way meant to discredit those who remain in the WPI. As far as we are concerned, Iran and the world are so full of injustice that there is plenty of space for many more to find their stage and everyone has their own role to play.

Our decision does not need a lesson on morality, nor does it represent “betrayal”, “joining the camp of capitalism”, “climbing the greasy pole of fame and fortune” or “withdrawing from politics”. We have no appetite nor any need to justify or legitimise ourselves by attacking the WPI. Our struggle is against the Islamic regime of Iran, Islamism and the widespread injustices in all aspects of the lives of contemporary humanity.

Maryam Namazie and Fariborz Pooya